واقعیتی است که هر روز ماندگار در تاریخ، مبتنی بر یک گزاره تاریخی به یاد ماندنی بوده است. مثلاایام محرم الحرام به خاطر ریختن خون اباعبدالله و یارانش و دوران دفاع مقدس بابت شهادت رزمندگان در جبهه های نبرد حق علیه باطل در تاریخ ماندگار شد.

برابر با همین منطق، روز 16آذر مفتخر به از خودگذشتگی سه شهیدی است که برای جلوگیری از حضور نیکسون، سفیر و نماینده استکبار جهانی و ظالمان عالم در دانشگاه تهران جان خون را فدا کردند. این ناشی از یک اندیشه سیاسی، اجتماعی و دینی بسیار غنی و البته هدفمند است و امروز اگر ما درباره 16 آذر حرف می زنیم نباید فراموش کنیم که در سال 1332 مبارک ترین و پاک ترین خون ها برای حفظ آرمان های ارزشی ریخته شد. آنان جان خود را فدا کردند تا سفیر آمریکا وارد محوطه علم و ساحت اندیشه ایرانیان نشود. چنین حرکتی حاوی این پیام به ملت ایران است تا جامعه ایرانی حتی با پرداخت بهایی سنگین مانند خون خود اجازه ندهد، با تسلیم شدن در برابر استکبار، شرافت انسانی خود را به بهایی ارزان بفروشد. هرچند امروز می بینیم که عده ای به بهانه روز دانشجو، در دانشگاه ها سخن می گویند که اساسا اعتقادی به دشمنی با آمریکا و مبارزه با استکبار جهانی ندارند!

بر اساس همین فلسفه تاریخی، ترازوی سنجش و اندازه گیری نسبت جنبش و تشکل های دانشجویی با 16 آذر را باید در تراز آمریکا ستیزی محاسبه کرد. تشکل های دانشجویی به میزانی که علیه نظام سرمایه داری، لیبرالیسم و استکبار که محصول آن آمریکا است، اطلاع رسانی و آگاهی بخشی کنند، به 16 آذر احترام می گذارند. نباید در این روز کسانی وارد دانشگاه ها شوند که فریاد مرگ بر آمریکا سر نمی دهند. 16 آذر یادآور شعارهای ضدامپریالیستی و ضد سرمایه داری است که اگر غیر از این باشد یعنی ما معنای 16 آذر را درک نکرده ایم.

به این ترتیب شهدای 16 آذر را باید شهدای مدافع عزت، علم، آبروی ایران و اسلام دانست. بنابراین همان گونه که دانشجویان شهید 16 آذر اجازه حضور نماینده آمریکا را در دانشگاه ندادند، با همان منطق امروز جنبش های دانشجویی نباید اجازه ورود آرمان ها و اندیشه های نظام های استکباری و لیبرالیسم را به دانشگاه ها بدهند و این معیاری برای پایبندی جنبش دانشجویی به ارزش های 16 آذر است.