نجم الدین رازی: نجم الدین ابوبکر عبدالله بن محمد رازی عارف، ادیب و مفسر ایرانی در قرن های ششم و هفتم قمری است. تربیت فکری و معنوی او در خراسان و خوارزم صورت گرفت و در همان نواحی نیز به مقام شیخی یکی از خانقاه ها رسید. از آثار او می توان به عشق و عقل، مرموزات اسدی و سراج القلوب اشاره کرد.