1-با استقرار دولت دکتر روحانی و به تبع آن اوضاع اقتصادی و اجتماعی حادث شده در سال های 84-92 که به زبان ساده ناشی از انحراف بزرگ در سیاست گذاری کشور بود، امیدها برای سامان یافتن امور افزایش یافت؛ انتظاری بجا و البته مطالبه ای بحق. در اولین اقدام دولت موضوع یارانه ها را به نوعی به رفراندوم گذاشت و تلاش کرد با تکیه بر مشروعیت خود که ناشی از برگزاری انتخاباتی پرنشاط بود، به مردم اعتماد کند و فرایند حذف یارانه ها را «اختیاری» کند. این اولین درگاه سیاست گذاری اجتماعی کشور بود؛ اگرچه مردم به دلایلی به این درخواست دولت «نه» گفتند؛ ولی این موضوع سبب نشد سیاست گذاری اجتماعی در دولت کنار گذاشته شود. بلافاصله