آقای کیهان کلهر!

شما را عزیز می دارم، چون با شهامتی آگاهانه، توانسته اید از سلطه چندین قرن شعر و آواز بر سازنوازی ایرانی، برکنار بمانید و طنین عزت و استقلال ساز ایرانی را به اعتبار نوای خودش نه زیر مجموعه آوای انسانی، به گوش ما برسانید. اینگونه کنسرت ها، دری تازه به روی موسیقی ملی ما می گشاید و بیشتر و بهتر ما را با جهان پیوند می دهد.

عزیز من هستید چون با ساز خود، روایتی درست از دوران ما، خاصه روزگار کنونی ایرانیان می دهید. کمانچه مویه گر را شما به شاه کمان گفت وگوگر بدل کرده اید. با ساز خود از حماسه های تراژیک قوم کرد می گویید و همان آن نوای ظریف ترین حس های زخم خورده و خجسته ترین