انتشار گفت وگوی شمس لنگرودی شاعر، پژوهشگر و بازیگر سینما که روز شنبه منتشر شد، واکنش های متفاوتی را به وجود آورد. شمس لنگرودی گفته بود: «شعرهای آقای رویایی و براهنی شعر نیست؛ هذیان است. آخر اینها چه چیزی می خواهند بگویند که بنده و خیلی های دیگر نمی فهمیم و فقط خودشان با شاگردانشان می فهمند؟ تازه شاگردانشان هم نمی فهمند؛ فقط ادایش را درمی آورند!» او همچنین گفته است: «آقای باباچاهی مثل آدمی است که کراوات بزند و با کت و پیژامه به خیابان بیاید! یعنی عناصرش با هم همخوانی ندارد. ذهنیتش با فرمی که ارائه می دهد، هم خوانی ندارد. با رمز و اسطرلاب شاید بفهمیم منظور چیست!» در همین رابطه علی باباچاهی در یادداشت کوتاهی، در واکنش به این گفت و گو نوشت:

ای کاش قبل از قضاوت و صدور حکم بر خزعبلات شعری براهنی - رویایی و باباچاهی به عنوان کسی که در شعر این چند دهه درست یا غلط صاحب کرسی است فرصت پیدا کرده بودید و به قول خودتان این خزعبلات را از سر تفرعن هم که شده تورقی می کردی و نگاهی می انداختی که نینداختی. این را به مدعا می گویم زمانی که اسم کتاب یکی از همین حضرات را اشتباه اعلام می کنید (منزل شاملو - دوره اول جایزه شعر شاملو). من بر این گمانم که حتی لای آن کتاب را هم باز نکرده اید. خب شاید مشغله های غیر شعری و نه لزوما غیرهنری (مثلاسینما) این فرصت را از شما گرفته باشد. باکی نیست. لابد حق دارید. اما حق ندارید کیلویی و کتره ای در این موارد به قضاوت بنشینید که رویایی و براهنی به جای شعر خزعبل می بافند و باباچاهی با پیژامه کراوات بسته و عینک دودی زده. فکر می کنم لازم است وقت و انرژی مضاعفی (به خصوص درین دهه پرمشغله شما) نسبت به دیدگاه و قضاوت هایتان در شعر خرج کنید. به عبارت دیگر خزعبلات را هم بخوانید و پوشش های متفاوت و غیرآراسته شعری را هم ملاحظه بفرمایید.»