جای شما خالی، در یکی از همین شامگاه های سرد زمستانی، راهی برج آزادی شدم تا اجرای کنسرت گروه بمرانی در سی و دومین جشنواره بین المللی موسیقی فجر را ببینم و بشنوم. پیشتر جسته و گریخته چیزهایی از این گروه شنیده و دیده بودم و می دانستم که این گروه تجربه آهنگسازی در تئاتر و برای برخی نمایش ها از جمله بام تهران، تبارشناسی دروغ و تنهایی و صدسال تنهایی را دارد.

متاسفانه و با احترام به تلاش های مشخص و بارز همه اعضای گروه، ارتباط چندانی با قطعات اجرا شده برقرار نکردم و بجز یکی دو قطعه، آن لذت و اقناعی که آدم از مواجهه با موسیقی انتظار دارد، برایم رخ نداد. اما نکته جالب، رضایت و خوشایند اکثر قریب