از هنر تئاتر به عنوان مادر هنرهای نمایشی نام می برند و به ویژه در آغاز تاریخ سینما بخش مهمی از چهره های سرشناس تئاتری، در فیلم ها به ایفای نقش می پرداختند. هرچند سینما هنوز صاحب صدا نشده و صامت بود، اما همان بدن آماده و احساس بازیگران آمده از تئاتر برای تاثیرگذاری بر تماشاگران کفایت می کرد. حتی بعدها که سینما صاحب صدا و ناطق شد هم باز این بازیگران تئاتری بودند که به نسبت بازیگران منحصرا سینمایی اوضاع بهتری داشتند؛ چون برخی بازیگران سینما صدای خوب و آماده ای برای ارائه نداشتند، اما بازیگران تئاتری مسلط به فن بیان بودند و با بهره گیری از این عنصر مهم هم می توانستند مخاطبان را میخکوب کنند.