چرا مردم از مسیر کمک رسانی کنار نمی رفتند؟ غیر از اینکه شبکه خبر و برخی شبکه های دیگر درخواست می کردند مردم فیلم ها و عکس هایشان را برای آنها ارسال کنند. غیر از اینکه عده ای می خواستند از دارایی های خود، گاوصندوق ها و... آنچه در آتش سوخته حمایت کنند؟ اما انسانیت نیز زیر پا قرار گرفته بود. این سوال ها بارها پرسیده شد؛ ما ایرانیان کی آن قدر خودخواه شدیم که فیلم گرفتن از عذاب دیگران هم برایمان سرگرمی شد؟ عده ای نیز نوشتند: «یه عده کاسب اومده بودن مطمئن بشن که مغازه فلانی نابود شده و همه مدارک از بین رفتن، چک داشتن انگار دست طرف».

چرا این قدر اطلاع رسانی همراه با تناقض بود؟ آیا هدف آماده کردن مردم برای رویارویی با فاجعه دهشتناکی است که برای آن عزای عمومی نیز کم است؟

آیا همه مردم مزاحم بودند؟ گل بردن و شمع روشن کردن برای آتش نشان ها، صف های طولانی انتقال خون، فقط بخشی از کارهای نیک مردم بود. فیزیوتراپی رایگان، اعلام آمادگی برای مشاوره های رایگان ازسوی روان پزشکان، حضور در اورژانس بیمارستان ها و حضور یک تیم جراح در کنار امدادرسانان حداقل کاری بود که پزشکان هم انجام دادند و این نکته را نباید فراموش کرد.

چرا در عکس ها و فیلم ها دیده می شد که نردبان آتش نشانی به طبقه 10 – 11 رسیده بود. درحالی که ساختمان پلاسکو 17 طبقه است؟ چرا آتش در پلاسکو خاموش نشد؟ یکی از جواب ها این بود که حافظی، عضو شورای شهر، در مرداد گفته بود: از 140 میلیارد بودجه ارتقای تجهیزات آتش نشانی، فقط 25 میلیاردش پرداخت شده است.

چرا شهرداری با وجود اخطارهای آتش نشانی، کاری برای پیشگیری انجام نداده است؟ مگر شهرداری نباید ساختمان فاقد ایمنی را تعطیل کند؟ مگر شهرداری نباید تجهیزات آتش نشانی بخرد؟

آینده ساختمان پلاسکو که نابود شد چه می شود؟ این ساختمان در اختیار بنیاد مستضعفان بوده، حتی وضعیت مالکیت کسبه این ساختمان هنوز احصا نشده است.