«دیدگاه کلی در بین اقتصاددانان این است که نرخ های شناور بهتر از بقیه سیاست ها است... اما طی دهه 1990، مجموعه ای از کشورها مانند مکزیک، تایلند، اندونزی و کره جنوبی دریافتند که قواعد حاکم بر این کشورها متفاوت است. بارها و بارها، تلاش برای کاهش ارزش مختصر پول ملی در این اقتصادها، منجر به سقوط جدی اعتماد در آنها شد.» (پاول کروگمن، بحران مالی و اقتصادی 2008، ص 99) «به این دلیل که سوداگران برای حمله به بازار ارز توجیه خود را دارند، استمرار سیاست های اقتصادی که در چارچوب مبانی علم اقتصاد (متعارف) معنی دارند، برای کسب اعتماد بازار کافی نیست. در واقع، برای جلب اطمینان باید برخلاف سیاست هایی عمل کرد که در ظاهر امر باید از آنها استفاده کرد.» (همان، ص 101)