جهان پر از تصویر و خیال روان است پیش چشم همگان. در نگاه هنرمند، آدمیان و جانور و اشیای حاوی ارتباطات و معناهای نادیده و ناشناخته اند که دیگرانش نمی بینند یا از آن غافلند. هرچه در این عالم، اعم از دیدنی و نادیدنی، واقعیت و رویا وهم و فکر، می تواند بدل به اثر هنری شود و می توان گفت خود اثر هنری است؛ کافی است نگاهی آفریننده، تصاویر مرتبط معنادار را انتخاب کند و در معرض تماشا درآورد. حتی عناصر نامرتبط، ترکیب های ناساز و ناهمگن، حس های متضاد و هرچه آشتی ناپذیر، در حیطه تفکر و خیال هنرمند با یکدیگر هم خوانی می یابند و به وحدتی متکثر می رسند که در هنر امکان پذیر است که هنر وجه دیگری از رویاست. «داستان های دیدنی» حکایت همنشینی کثرت و وحدت است به روایت خط های جادویی کامبیز درم بخش.