بچه های جنگ می دانند که جاماندن رفیق و دوست در میدان مین و زیرآتش دشمن چه حس و حالی به آدم می دهد. بخصوص آنکه بدانی و ببینی دوست عزیزتر از جانت نیمه جان و بی رمق، زخمی و ناکار بر زمین افتاده است و از تو کاری بر نمی آید جز چنگ زدن بر روح و روان ناآرامت. حکایت سختی است که سنگینی آن را تا آخرین لحظه های عمرت حس می کنی و بی اغراق شبی را بی خاطره او و مرور آن تصویر کشنده به روز نمی رسانی. حکایت این روز ما، داستان غمبار تیرخوردن و از پا افتادن سعید گلپیرا در میدان مین منطقه پاسگاه زید و خون دل خوردن و از جان مایه گذاشتن و تلاش بی سرانجام خدامراد زارع برای کشیدن او به عقب است. سعید بر زمین می ماند و از همان جا روحش به ملکوت می رود. خدامراد زنده می ماند و یک سال با بغض فروخفته و زبان درکام کشیده و دل رنجدیده سر می کند تا در عملیات بعدی به سعید بپیوندد.