حتی در میان هم پالکی های خودش هم آدم متفاوتی بود. ملاقلی پور در بین بچه های هم نسل خودش که کارگردانی را با بشین و برپا در سینمای دفاع مقدس آموختند و به آن خو گرفتند، هم شخصیت ویژه و متمایزی داشت. این روحیه جنگجو و صریح و متفاوت در آثارش هم به عینه ریشه دوانده است. زاویه ای که او از آن به پدیده جنگ ایران و عراق می نگریست و آدم های درگیر در آن را به تصویر می کشید، شخصیت های خاکستری که از کلیشه های تکراری فرشته و شیطان فیلم های مشابه آن روزها فاصله غریبی داشتند و بشدت به دل می نشستند و باورپذیر بودند، باعث می شد تا قصه ها و قاب ها و موقعیتی که از درون واقعیت، روایت شان می کرد هنوز هم رو دست نداشته