پارکینسون اغلب در 50 تا 70 سالگی ایجاد می شود و میزان شیوع آن در مردان بیشتر از زنان است. با این حال، ابتلابه این بیماری در سنین پایین تر نیز گزارش شده است. پارکینسون یک اختلال حرکتی است که بر اثر نابودی برخی سلول های مغزی بروز می یابد. افراد مبتلادچار لرزش می شوند، اما این بیماری غیرقابل علاج می تواند به فلج و درنهایت مرگ نیز منجر شود.

علت بیماری پارکینسون معلوم نیست، اما مطالعات اخیر نشان داده عوامل ژنتیک و محیطی از قبیل سابقه فامیلی مثبت، جنسیت مذکر، ضربه به سر، تماس با آلاینده ها (بویژه حشره کش ها و آلودگی هوا)، آسیب مغزی، رژیم های غذایی حاوی مقادیر بالای چربی های اشباع نشده، کمبود اسیدفولیک و ویتامین D و B12، دیابت، استفاده از آب چاه یا مصرف ترکیبات آفت کش، استرس و شیوه نوین زندگی در بروز این بیماری موثرند.

با حذف یا کاهش عوامل خطرساز در طول زندگی، تغییر سبک زندگی و تغذیه سالم می توان به پیشگیری از ابتلابه این بیماری کمک کرد. متاسفانه 50 تا 80 درصد موارد پارکینسون به دمانس (اختلال در مهارت های ذهنی و عملکردی، از دست دادن حافظه و دیگر توانایی های شناختی) نیز مبتلامی شوند.