جمله معروفی است که می گوید: «اخراج یک کارمند جریمه ای است که شرکت ها باید به خاطر طلاق دادن کارکنانی ناکارآمد بپردازند.» اگر به طور عمیق به این جمله دقت کنیم، درمی یابیم که اخراج یک کارمند باید به عنوان اقدامی دردناک و ناخوشایند درنظر گرفته شود و نه یک اقدام حاکی از اقتدار مدیریتی یا جلوگیری از زیان بیشتر. اگر مدیران به فرآیند اخراج کارکنان شان به مثابه طلاق دادن و خاتمه زندگی مشترک نگاه کنند، آنگاه این کار را با دقت و تفکر بیشتر انجام می دهند و از سویی دیگر تمام تلاش شان را صرف جلوگیری و خودداری از انجام آن خواهند کرد تا در نتیجه بتوانند پس از رفع اختلافات و مشکلات به زندگی مشترک خود ادامه دهند.