نوروز را می توان مهم ترین و ماندگارترین آیین و جشن ملی ایران دانست؛ آیینی که هرچند در خرده فرهنگ های مختلف، شکل های متنوع دارد، اما در تمام سرزمین بزرگ ایران، پاس داشته می شود؛ چه در اقلیم هایی که امروز جزو خاک این کشور محسوب می شود، چه آن کشورها که زمانی جزو این سرزمین پهناور بودند و حالانیستند.

چنین جشنی با این پیشینه و سابقه و با این میزان فراگیری، بستر قابل توجهی است برای فرهنگسازی، تاثیرگذاری و انتقال پیام های صلح و دوستی و نیز همبستگی. در نتیجه برای رسانه ای با وسعت صدا و سیما تقریبا هیچ چیز دیگری نمی تواند به اندازه چنین جشنی در تحقق مفهوم رسانه ملی کاربرد داشته باشد.

اگر از جنبه های بین المللی آیین بزرگ نوروز و منفعت های آن بگذریم و بهره های معنوی و مادی را که شبکه های برون مرزی می توانند از معرفی نوروز ببرند، مد نظر قرار ندهیم به قدر کفایت برای شبکه های ملی و سراسری در نوروز نعمت و برکت وجود دارد که این ایام سال را به صورت ویژه مد نظر قرار دهند و برایش برنامه ریزی ویژه و خاص داشته باشند.

نوروز بستر و ظرفیتی است برای معرفی اقلیم ها، فرهنگ ها و آیین های بومی در سراسر کشور از دورافتاده ترین روستاها تا کلان شهرها و نیز جلب توجه مخاطبان رسانه ملی به یک جشن بزرگ ملی و شیوه های برپایی آن در مناطق مختلف که به رونق گردشگری داخلی منجر می شود. همچنین پرداختن به این آیین بزرگ ملی دستاویزی است برای همدلی و همبستگی بیشتر و مستحکم تر؛ زمینه ای فراهم می کند که همه اقوام ایرانی به بهانه یک جشن ملی کنار هم قرار بگیرند و پیوند اخوتشان را استحکام بیشتری ببخشند. همچنین نوروز فرصت فراغتی برای مردم ایجاد می کند که رسانه ملی می تواند از آن بهره های بسیار بگیرد؛ در این مجال میزان مخاطبانش را افزایش بدهد، گستره نفوذش را بیشتر کند و ضریب تاثیرگذاری اش را بالاتر ببرد.

خوشبختانه تا امروز تلویزیون از این بستر بسیار مهم و قابل توجه بهره گرفته و همواره اقدامات پسندیده ای داشته و برنامه های متنوع تدارک دیده است؛ رسانه ملی تا امروز همواره و بی وقفه در کنار جشن های نوروزی مردم بوده، پا به پای آنها این آیین را پاس داشته و حتی میزبان نوروزی خانواده ها بوده است.