پنجشنبه هفته گذشته همراه با یکی از دوستان، سوار بر هواپیما عازم شیراز بودیم. در بیشتر مسیرمان ابرهای پف کرده سفید رنگی را می دیدیم که نشان می داد آن پایین ها غوغایی است و بارش باران در کار است؛ بارشی ضعیف یا شدید و البته چه منظره خوشایندی از پنجره هواپیما بود، اما در سویی دیگر در دوردست های افق و در ارتفاعی بسیار بالاتر از ابرها، ابرهای کشیده و بی حجمی به رنگ اکر و نارنجی روشن دیده می شدند که با یک نگاه می شد فهمید اینها سایه شوم ریزگردهایی اند که به بالادست ها رسیده اند و از فراز ابرها و کوه ها می گذرند و علاوه بر خوزستان عزیز، بسیاری از شهرهای دیگر را در مسیر خواهند گرفت. در سال های اخیر حتی بارها پیش آمده که این ریزگردها به شهرها و آبادی های مرکزی و شمالی ایران هم رسیده اند.