دهم رجب –امروز- مصادف با ولادت با سعادت نهمین خورشید هدایت امام محمد تقی، جواد الائمه(ع)است. امام جواد(ع) توجه فوق العاده ای به پربار ساختن بنیه اعتقادی مسلمانان داشت وبه رغم شرایط سخت ودشواری که زمانه آن حضرت را در برگرفته بود با اقدامات موثر و حکیمانه خود فعالیت گسترده و کارآمدی را سامان بخشید تا جامعه اسلامی در پرتو تعالیم دین به عزت وسعادت حقیقی دست یابد.از جمله میراث علمی- اعتقادی امام محمد تقی(ع) که در بردارنده جوهره دین است دستیابی به حقیقت توحید از مسیر آموزه های مکتب محمدی(ص) است. توحید اساس و سنگ بنای عقیده اسلامی است و زیر بنای دیگر عقاید اسلامی محسوب می شود. امام جواد(ع) در تبیین این رکن رکین دین اهتمام ویژه ای به کار بست و ابعاد آن را توضیح داد.تعالیم آن حضرت به «داوود بن قاسم جعفری» نمونه ای از این تلاش است که سرلوحه باورهای اسلامی قرار گرفته ودر کتب تفسیر و حکمت بدان استناد می شود.در همین راستا امام جواد(ع) پدیده غلو و گزافه گویی درباره اهل بیت رسول خدا(ص) را تقبیح واز آن به عنوان انحرافی خطرآفرین که ممکن است گریبانگیر برخی افراد مسلمان شود یاد می کند.به گواهی کتب تاریخی آن حضرت با کسانی که درباره خاندان رسول خدا(ص)راه غلو می پیمودند، برخوردی جدی داشت و هماره می کوشید تا مبادا بذر غلو در میان پیروان و ساده اندیشان رواج یابد.در همین رابطه نقل است که یکی از مسلمانان مدینه به نام «عبدالله بن رزین» قصد می کند تا مشتی از خاکی که آن حضرت برآن پای می نهد را به عنوان تبرک بردارد، اما آن حضرت(ع) با رفتار خود آن فرد را متنبه ومنصرف می کند.بالندگی و رفتارمسلمانان براساس اخلاق اسلامی از جمله موارد اساسی بود که امام جواد(ع) نسبت بدان اهتمام داشت وتعلیم می فرمود.آن حضرت بر ضرورت اتکای جامعه اسلامی بر حکمت عملی تاکید فرموده وآموزه های رفتاری را در فرصت های مناسب آموزش می داد.از آن حضرت نقل است که فرمود: «از کمال یافتگی انسان همین بس، آن سان که نمی پسندد با دیگران برخورد نکند، در حسن خلقش همین بس که آزارش را{از دیگران} بازدارد... و در خردمندی او همین بس که {در هنگام داوری} میان خود و دیگران انصاف ورزد.»