تمام مشکلات از اینجا پیدا می شود که انسان یا سیطره بر نفس خود ندارد و قوای نفسانی او را به بازی می گیرند و یا اگر بر نفس خود هم تسلط داشته باشد به دام جهالت می افتد. تمام مصیبت ها از این دو مورد می باشد و انبیاء برای اصلاح این دو امر آمده اند. در خصوص اول(تسلط نفس)، وظیفه آنها یزکیهم است و در خصوص دوم (افتادن در دام جهالت) یعلمهم.

گاهی انسان هنر مدیریت ندارد اما بر نفس خود سیطره دارد. آیت الله بروجردی در تویسرکان وکیلی داشتند. وقتی دیدند ایشان در مدیریت حوزه توان لازم را ندارند، وکالت را از او گرفتند. آن شخص بالای منبر رفت و گفت: مردم، نایب برحق امام زمان حضرت آیت الله العظمی آقای بروجردی وکالت به من داده بودند ولی وقتی دیدند من لیاقت این کار را ندارم، وکالت را از من گرفتند. من از امروز وکیل آقای بروجردی نیستم لطفا دیگر به من مراجعه نکنید.

یکی از علمای اخلاق که این قضیه را برای ما تعریف می کردند بعد از تعریف گفتند: تقوا یعنی این؛ یعنی اگر قابلیت نداری تقلا نکن، باصفا باش.

آقا رسول الله به یکی از اصحاب خود فرمودند: «إنی احب لک ما احب لنفسی إنی اراک ضعیفا فلاتامرن علی اثنین ولاتولین مال یتیم» من آنچه را برای خودم دوست دارم برای تو نیز دوست دارم، اما به تو سفارش می کنم که حتی بین دو نفر هم مدیر نشوی چون تو لیاقت مدیریت نداری، مدیریت مالی هم نداری. پس مبادا نسبت به مال یتیمی مدیریت بکنی. (صحیح مسلم ج3ص1457)

وقتی انسان ساخته و پرداخته شد، در چنین مواردی می گوید: چشم! اما در جامعه ما وقتی مدیری را بر می دارند، گاهی غوغایی به پا می شود که گویی مدیریت را از پدرش به ارث برده است.

کانال رسمی آیت الله سید حسن عاملی

https://telegram.me/seyed_hasan_ameli