قرار نبود در این کار از ابتدا کار به شکل دکور باشد، ولی با توجه به دشوار بودن هماهنگی بین بیمارستان و گروه فیلمسازی و عدم اجازه حضور در هیچ بیمارستانی، ما تصمیم گرفتیم کارمان را به شکل دکور انجام دهیم. به همین علت کل سکانس های داخلی بیمارستان را در دکوری که خودمان در ساختمان وسیعی طراحی کردیم ضبط کردیم. در فیلم هایی که بخش عمده آن در فضاهای شلوغی مانند بیمارستان می گذرد انتخاب دکور راحت تر است. چرا که کارکردن در فضای واقعی به لحاظ تولیدی و بصری سخت است. شخصا از چیزی که از ابتدا ساخته می شود بشدت استقبال می کنم.

به این دلیل که هم تمام جزئیاتش دست تیم سازنده است و هم اینکه مشکلات فضاهای عمومی را ندارد. مشکلاتی که ناشی از مزاحمت عوامل فیلمسازی و پرسنل بیمارستان برای یکدیگر است، بیشتر از سختی های ساخت دکور است؛ چرا که باید اصول و قواعد خاصی رعایت شود. البته تقریبا دراین فیلم سعی کردیم به سراغ فضاهایی برویم که خودمان ایجاد کردیم. حتی در مورد دفتر روزنامه هم می خواستیم این کار را بکنیم که خوشبختانه دفاتر یکی از روزنامه ها با چیزی که در ذهنمان بود همخوانی داشت و با توجه به اینکه زمان مخصوصی برای حضورمان در نظر گرفتند دیگر نیازی به ساخت دکور نداشتیم.

قصه «یک روز بخصوص» قصه ای است که در جامعه و واقعیت زندگی ما وجود دارد، به همین دلیل دنبال المان خاصی برای رسیدن به دکور نبودم؛ چون همه چیز باید به نوعی واقعی می بود. همچنین رسیدن به چیزی که بویژه در دو فیلم اخیر آقای اسعدیان مشهود بود، کار چندان دشواری نبود.