دیروز نکاتی را درباره یک سوال جناب پناهیان مطرح کردم.

اولا بنیان مقایسه و تحلیل شما غلط است چون امریکا نه از داعش دفاع می کند و نه از دولت روحانی.

ثانیا امریکا در جست وجوی منافع خودش است و در قبال دیگران متناسب با موقعیت و شرایط و منافع خودش تصمیم می گیرد.

ثالثا ما بر اساس اصول و مبانی و منافع خودمان مواضعی را اتخاذ می کنیم و اصلا برای ما مهم نیست که در این مسیر گاهی با امریکا هم موضع باشیم و گاهی در تقابل.

رابعا امریکا با همه جریان های درون جبهه انقلاب دشمن است و نباید برای تنظیم مناسبات خودمان با یکدیگر تسلیم شیطنت های تفرقه برانگیز دشمن شویم. هر کسی که شعار تندتری بدهد دشمن امریکا نیست و کسی که مذاکره می کند لزوما دوست آنان نیست.

در این مختصر بر یک نکته دیگر هم تاکید می کنم. امام خمینی چندین بار فرمودند که اگر امریکا ما را حمایت یا تایید کند ما باید در خودمان شک کنیم. این سخن موجب شد که برخی افراد در تحلیل های خود اصالت را به بیرون و دشمن بدهند و خودشان را با رفتارهای آن تنظیم کنند یعنی گمان کنند که اگر در همه جا مخالف امریکا عمل کنند حتما کار درستی انجام داده اند. این تحلیل هم غلط است چون اصالت با درون است و ما باید مطابق با اصول و مبانی و منافع خودمان تصمیم بگیریم، خواه موافق سیاست امریکا باشد و خواه مخالف آن. سخن امام در مقابل کسانی مطرح شده بود که اصالت را به بیرون می دادند و از اینکه امریکا در مقابل سیاست های ایران ایستاده و مخالفت می کند ناراحت بودند و این را دلیل نادرستی سیاست جمهوری اسلامی تلقی می کردند. امام خمینی به اینان می فرمود که ما نیازی به تایید امریکا نداریم و اگر آنان از ما دفاع کنند ما باید در خودمان شک کنیم. متاسفانه اکنون برخی از این طرف بام افتاده اند یعنی همه مواضع خود را در ضدیت با امریکا تنظیم می کنند و در واقع اجازه می دهند که امریکا با مواضع خود به نیروهای درون کشور جهت بدهد.