از آغاز سینما در ایران، نزدیک به 90 سال و از پیدایش سینمای نوین و شریف ایران قریب 40 سال می گذرد. بر این کودکی که از میانسالی خویش نیز عبور کرده، چند بهار دیگر باید گذر کند تا سرانجام شناسنامه بگیرد و به عنوان یک صنعت به رسمیت شناخته شود.

این درست که سینما را به نام هنر هفتم می شناسند، اما افراد ده ها شغل و حرفه تخصصی گرد هم می آیند تا یک فیلم ساخته و اکران شود. هر چه زمان به پیش می رود، ارتباط و وابستگی سینما به تکنولوژی بیشتر می شود. حتی انتزاعی ترین حرفه های سینما یعنی فیلمنامه نویسی و موسیقی فیلم از این قاعده مستثنا نیستند. ارتباط سینما با صنعت و تکنولوژی دائما عمیق تر و جدی تر می شود و با افزایش خواسته مردم و حاکمیت از سینما این ارتباط ناگزیر بیشتر خواهد شد.