او – عمیدالملک کندری- اولین وزیر سلجوقیان است، در مبدا کار در اصفهان درخدمت علاءالدوله کاکویه حاکم اصفهان بود و بعد از آن ملازمت پسرش فرامرز نمود و فرامرز او را به رسالت پیش سلطان طغرل بیک فرستاد. طغرل بیک چون او را بدید، بپسندید و بفرمود تا ملازم درگاه شود و او نیز رغبت نمود. طغرل بیک او را خلوت داد و وزارت به او تفویض کرد. طغرل بیک سلجوقی که در سال 439 ه. ق با جلوس خود، سلطنت آل سلجوقی را آغاز کرد، مدت بیست سال از بیست و شش سال سلطنت خود را بر کفایت و کاردانی وزیری دانشمند تکیه داشت که عمیدالملک خوانده می شد. عمیدالملک کندری در وزارت طغرل همان شهرت و موقعیتی را دارا بود که بعدها نظام الملک در سلطنت بقیه آل سلجوقی مانند آلب ارسلان و ملکشاه. این دو وزیر بزرگ، هر دو از روستازادگان خراسان بودند.