در آن جا پسر نوجوان سیزده ساله ای دیدم با اسلحه ای بر دوش که در جلو در پادگان ایستاده بود و نگهبانی می داد. رفتار او طوری بود که اگر کسی از بیرون بدان جا می نگریست، می پنداشت که پادگان فعال و نفرات زیادی در آن هستند و گمان می برد که این پسر نوجوان تنها نیست.

اسلحه ای که این نوجوان به دوش داشت به پشت پایش می رسید. خیلی کوچک و نحیف بود. وقتی او را یکه و تنها در آن جا دیدم پرسیدم: اسمت چیست؟ گفت «عروج» و پرسیدم که چرا تنهایی؟ گفت: همه فرار کرده اند و موقع فرار من رفتم داخل حمام قایم شدم، آن ها (گروهکی ها) فکر می کردند که من هم با آن ها فرار می کنم، من ماندم تا نگذارم مردم این جا را غارت کنند