پابلو نرودا سرودن «ترانه های عناصر» را از اوایل 1950 آغاز کرد و تا 1957 ادامه یافت. در مقدمه «ترانه های عناصر» که اخیرا با ترجمه علی بهروزی منتشر شده است، مترجم ترانه را فرم شعری مورد علاقه نرودا می خواند و اشاره می کند که این شاعر جز این مجموعه ترانه ها، در آثار دیگر خود نیز این فرم شعری را به کار گرفته است. «ترانه های عناصر» به نوعی مانیفست شعری نرودا در فرم ترانه است خاصه بخش نخست آن «مرد نامرئی» که چنین آغاز می شود: «می خندم، / لبخند می زنم، / بر شاعران پیر گذشته، / کشته تمام شعرهایی هستم/ که نوشته اند آنها، / کشته ی/ هرچه شبنم، / ماه، الماس، / قطرات نقره فروچکیده/ که برادرهای پیرترم با