«از این شهرها تنها یک چیز پایدار خواهد ماند

آنچه از بین آنها می گذرد؛ نسیم.»

برشت در این شعر از ناپایداری شهرها که نماد قدرت اند می گوید و همین طور از پایداری شادمانه نسیم که آن نیز گذرا است. اگر که برشت در شعرهایش از نسیم، باد و آب سخن می گوید به خاطر تحرک و پویایی شان است. «پویایی» از مهم ترین ایده های برشتی است. او این ایده را در نمایش ها و شعرهایش لحاظ می کند. نقش پویایی دائمی چیز ها، اتوپیا و یا همان آرمان شهر را زیر سوال می برد. آرمان شهر به یک معنی به پایان رسیدن دوره ای از پویایی و رسیدن به موقعیت طلب شده است. در حالی که از نظر برشت حتی «نسیم» به مثابه موقعیتی مطلوب و پایدار