غالب گفتارهای نظری و به تبع آن گفتارهای عمومی، آدام اسمیت را از نظریه پردازان اصلی نظام سرمایه داری مدرن و بازار آزاد می دانند. مارکس در کتاب «سرمایه»، خاصه در جلد نخست، نتیجه می گیرد که پذیرش نظام بازار آزاد اسمیتی به افزایش نابرابری طبقاتی منجر می شود. ولی جووانی اریگی در کتاب «آدام اسمیت در پکن: تبارهای قرن بیست ویکم» نه تنها با تصور غالب همراه نیست بلکه حتی آرای اسمیت را ضد سرمایه دارانه می داند. نتیجه استدلال نظری اریگی در کتاب حاضر این است که در آثار اسمیت مفهومی از بازارهای خودتنظیم گر مشابه کیش نولیبرالی وجود ندارد: «اسمیت از استعاره دست نامرئی بازار استفاده کرد تا نشان دهد که در یک