رستم قاسمی می گوید دولت فعلی با تلاش های او عکس یادگاری می گیرد. ابراهیم رئیسی نیز انتقاد می کند که چرا پروژه ای که باید در سال 93 به تولید می رسید تازه افتتاح شده است. این دو چهره، حرف هایی می زنند که بسیاری رسانه های دیگر هم آن را تکرار می کنند و البته حرف هایشان در نگاه اول چندان هم پربیراه به نظر نمی رسد. اما چند دقیقه تفکر هر مخاطب بی غرضی و آشنا با صنعت نفت را با این سوال مواجه می کند که آنها در تمامی سال هایی که صنعت نفت در نتیجه تحریم و سوءمدیریت با تاخیر در پروژه ها مواجه بود، کجا بودند؟ این چه انتقادی است که تنها نصف ماجرا را می بیند، آن هم ناقص و جهت دار و نصف دیگر را نادیده می گیرد؟