مرور خاطرات ناطق نوری(متحد امروز حسن روحانی) نشان می دهد که افراطیون مدعی اصلاحات مانند رفتار همین روزهای حسن روحانی، اقدام به دروغ پراکنی برای ترساندن مردم از نامزدهای رقیب می کردند.

به گزارش الف، ناطق نوری درباره خاطرات خود در زمینه انتخابات سال 1376 می نویسد: «جنگ روانی علیه من بسیار شدید بود و متاسفانه کسی هم اینها را پیگیری نکرد. بیشترین تهمت ها به من زده شد و انعکاس آن به این صورت بود که دیگران خیلی مظلوم واقع شدند. مثلا اینکه اگر فلانی بیاید، مثل طالبان عمل می کند. آنها با تبلیغات خود فرصت فکر کردن و اندیشیدن را از مردم گرفتند که این از مصادیق استثمار فکری است. این را اختناق می گویند این ضد آزادی است که با بمباران تبلیغاتی جلوی فکر مردم را بگیرند، اصلا از آنها آزادی فکر را گرفتند و افکار مردم را به یکسو کانالیزه کردند.»

او می افزاید: «به قدری علیه من تبلیغ بود که مردم فکر نکردند، این آقای ناطق یک دفعه و از یک جای ناشناخته نیامده، این همان ناطقی است که مجلس را اداره می کند؛ اصلا کسی در مدیریت ایشان حرف ندارد؛ اگر بنا بود طالبان باشد در اداره مجلس و در تصویب قوانین و مصوبات با شیوه طالبان عمل می کرد یا زمانی که وزیر کشور بود یک عده در خیابان ها زن و بچه مردم را می زدند؛ مقابل آنها نمی ایستاد که مملکت نباید هرج و مرج باشد.»

یادآور می شود رئیس جمهور که در نظرسنجی ها با ریزش قابل توجه آرا مواجه شده، اخیرا در یک بی اخلاقی بزرگ و با توسل به دروغ و نیرنگ، رقبا را متهم کرد که می خواسته اند در پیاده روها بین زن و مرد دیوار بکشند و 38 سال است می خواهند در مملکت چوبه های دار برپا کنند.(!)

و اما، اکنون این سوال از آقای ناطق نوری در میان است که اگر ترور اخلاقی را زشت و پلشت می دانید و از به کارگیری آن علیه خودتان گله دارید چرا، امروزه که همین شیوه غیراخلاقی را با شدت بیشتری از سوی جبهه موسوم به اصلاحات و اعتدال شاهد هستید، نه فقط در برابر آن سکوت کرده اید بلکه به دفاع از آنها نیز برخاسته اید؟!

آقای ناطق نوری! این یک بام و دو هوا را چگونه توجیه می فرمائید؟!