همایشی در هتل ارم تهران با حضور دکتر محمدعلی نجفی، رییس ستاد فرهنگیان و محمد شریعتمداری، رییس ستاد انتخابات دکتر روحانی برگزار شد.

دکتر نجفی، سخنرانی تحلیلی بسیار خوبی داشت و از اینکه یک چهره فرهنگی و محبوب در میان خانواده آموزش و پرورش، مسائل کشور را در مقیاس ملی و با نگاه به تحولات جهانی تحلیل می کرد، حس بسیار خوبی داشتم.

دکتر نجفی از توجه و تمرکز ویژه دکتر روحانی به آموزش و پرورش به عنوان یک اولویت ملی گفت.

همه چیز در این همایش عالی بود. به خصوص انسجام، همدلی و وفاق ستودنی میان برگزار کنندگان که همگی نمایندگان انجمن ها، کانون ها و تشکل های قانونی و شناسنامه دار کشور بودند.

گویی همگی، برای اولویت بخشی به آموزش و پرورش در دولت آینده هم هدف و همسو بودند.

حتی تصور رسیدن به نظام تربیتی که در مدار تربیت شهروند آزاد، آگاه، مسوول منتقد اخلاق مدار و در یک کلام در مسیر زندگی باشد، شعف انگیز است. اما از همه این جنبه های خوب که بگذریم یک اتفاق عجیب در این همایش، نظر ها را به خود جلب می کرد. در این همایش چهره های سرشناس و نیمه سرشناس از مدیران حاجی بابایی را می دیدم که به هر شکل ممکن خودشان را به این نشست بزرگ و باشکوه رسانده بودند!

نیروهای ستادی که تا دیروز از فعالان انتخاباتی دکتر حاجی بابایی بودند، اکنون از حضور در میان اعتدالی ها و اصلاح طلبان احساس خوبی داشتند! البته که باید مراقب فرصت طلبان بود اما به یقین این اشتیاق، نشان از ظرفیت بالای گفتمان جدید دارد.

نکته قابل تامل حضور این دوستان این بود که متوجه گفتمان فراگیر اعتدال و اصلاح در آموزش و پرورش شده اند. مدیران همایش نیز با روح بلند و دل بزرگ پذیرای این همکاران بودند و مطمئنم برگزار کنندگان همایش که از فعالان بااخلاق و تحولگرای نظام تعلیم و تربیت کشور هستند، با وجود همه بی مهری هایی که در آن سال های خشن تحمل کردند، اما امروز به نیکی، اخلاق اعتدال و اصلاح را با «میهمانان به تازگی معتدل شده» خود به نمایش گذاشتند.

امروز روز بزرگ و به یادماندنی بود. هیچگاه این سطح از اشتراک و وفاق گفتمانی را ندیده بودم.