در دو دهه گذشته، سه انتخابات در کشور برگزار شد که اگر نگفته باشیم زنگ خطر را می بایستی برای اصولگرایان به صدا درمی آورد، دست کم باید آنان را به فکر فرو می برد. نخستین آن در دوم خرداد 76 اتفاق افتاد؛ رای 20 میلیونی به رئیس جمهور منتخب، همه را غافلگیر و شگفت زده کرد. انتخابات دوم، در 24 خرداد 92 و سومین آن هم در اسفند 1394، نتایج تامل برانگیزی به همراه داشت. نحوه رای دادن مردم در این سه نمونه، به گونه ای بود که کم وبیش شکست غیرمنتظره ای را برای اصولگرایان به همراه آورد. آنچه در جمعه 29 اردیبهشت اتفاق افتاد، چهارمین تجربه از این مجموعه بود. به نظر می رسد هیچ یک از این انتخابات ها چندان نتوانستند