سرانجام، پس از سی وهشت سال، این داستان نه چندان بلند خوشبختانه منتشر شد؛ داستانی - اگر نگوییم «بی نظیر»، که به جرات می توان گفت- «کم نظیر»، با نثری محکم، روان و زیبا، یادآور و همتراز نثر آثار ارزشمند کهن پارسی (همچون «تاریخ بیهقی»، «سفرنامۀ ناصرخسرو»، «تذکره الاولیاء» و کتاب های فاخری مانند اینها)، با شکل و ساختار و بیانی دقیق و استادانه، و درونمایه ای اگرچه به ظاهر، نه بدیع، اما غنی، تکان دهنده، اندیشه برانگیز و ماندگار، از نویسنده ای که بدبختانه زود از دنیای ما رفت، ولی در همان عمر شصت وسه ساله اش، آثار ارزشمندی در زمینۀ ادبیات داستانی و نقد ادبی از خود باقی گذاشت و نیز چند نسل از داستان نویسان معاصر را آموزش داد و راه انداخت.