«ویلایی ها» را می توان به فیلم «مدیوم شات» تشبیه کرد؛ فیلمی که در سطحی متعادل و معقول، کاراکترها را معرفی و قصه را آغاز می کند. نه شعار می دهد و نه قصد دارد تا از طریق کلیشه های تاریخی، قهرمان پروری کند.

محوریت دکوپاژ کارگردان، مدیوم شات هایی است که نه زیاد از حد راه به درون کاراکترها می دهد و نه از آنها دور می ماند و به جای تیپ سازی رایج فیلم های موسوم به دفاع مقدس، آدم می سازد و کاراکترها را همان گونه که هستند - از ساده و متصنع تا ترسو- به تصویر می کشد. در این فیلم خبری از قهرمان های قلابی آشنا نیست و حتی حضور شخصیت اصلی در منطقه جنگی، نه به دلیل باورهای قهرمانانه، بلکه از سر اجبار است. «سیما» (طناز طباطبایی) ترجیح می دهد که تن به مهاجرت بدهد، اما فرزندانش در جنگ بزرگ نشوند – بپذیریم که این اعتقاد بخشی از آدم های واقعی است.