یک) پیروزی امید بر ناامیدی و داشتن چشم اندازی امیدبخش بر بی آیندگی بر همه دوستان و هم میهنان مبارک باد. مسیر پیش رو پر از سنگلاخ و دشوار است؛ اما یک گام بلند به جلو برداشته ایم.

دو) امروز نیازمند کشف درک تازه ای از پیروزی در انتخابات هستیم، درکی که به اعتقاد من می تواند و باید سر لوحه سیاست های پیش روی آقای روحانی باشد،

چرا که پیروزی ما آن چیزی نیست که در آن کسی شکست بخورد. همه با هم کامیاب می شویم. اگرچه برخی مژده این کامیابی را دیرتر درک می کنند. از یاد نبریم که شکست خوردگان در این انتخابات چیزی حدود 40 درصد رای دهندگان این جامعه را تشکیل می دهند و بخشی از مشکلاتی که مطرح می کنند، واقعی است. از سوی دیگر، آنها اهرم های زیادی هم در اختیار دارند که می تواند هر سیاست درستی را به شکست بکشاند. شادی کردن برای پیروزی خوب است؛ اما پای کوبیدن بر شکست رقیب، کاری بی فایده و زیان بار است که ما را از رسیدن به هدف هایمان باز می دارد. نماینده و نمایندگان انتخاب شده پس از این پیروزی باید بساط مذاکرات خود را فراهم کنند و گفت وگوی ملی را در سطح کشور همراه خود کنند. ما نیازمند آن هستیم که در نقطه جدیدی، تعادل نیروهای اجتماعی را فراهم آوریم و اگر این آشتی و گفت وگو صورت نگیرد و در چهار سال پیش رو، عده ای کارشکنی کرده و عده ای تنها نق بزنند، هیچ کدام از مطالبات اساسی مردم جامعه محقق نخواهد شد.

سه) تنش زدایی در عرصه سیاست خارجی، ریشه کنی فساد و بهبود اوضاع اقتصادی و بازکردن فضا برای گفت وگو و فعالیت های فرهنگی از دیگر مشکلاتی است که پرداختن به آنها در اولویت امروز جامعه ما قرار دارد. گمان نمی کنم حتی تحقق بخشی از این اهداف نیز بدون درپیش گرفتن نوعی سیاست تعامل ملی امکان پذیر باشد؛ سیاستی که مستلزم گفت وگوهای جدی و فشرده و تعریف مرزهای تازه ای برای تعادل نیروهای اجتماعی است.