(بدان ای سالک راه حق!) ما باید غصه بخوریم که نکند اعمال ما را آفت بزند. مثلا یک غیبت می تواند تمام زحمات ما را هدر دهد. اگر غیبت کنید چهل روز اعمال خوب شما در نامه اعمال شخص غیبت شونده نوشته می شود و اگر عمل خوبی نداشته باشید، گناهان آن شخص در نامه اعمال شما نوشته می شود. این روایت از معصوم است. باید به خودمان بپردازیم و ببینیم که خودمان چه کار کرده ایم، آیا هیچ عیبی نداریم؟ گل بی عیب خداست و ممکن نیست که ما عیب نداشته باشیم. در روایت آمده است که «چه می شود انسان را که یک خار کوچک را در چشم رفیقش می بیند، اما شاخه ای که در چشم خودش رفته را نمی بیند» این روایت کنایه از این است که انسان عیب های بزرگ خود را نمی بیند، اما عیب کوچک مردم را می بیند. این حدیث از معصوم است که «خوش به حال کسی که عیب خودش را می بیند و به عیب کس دیگری کاری ندارد.» (1)