طبل زنی به هنگام سحر از جمله سنن مردم منطقه بلوچستان ایران برای اعلام نزدیک شدن زمان اذان صبح است. این رسم از نخستین روز ماه مبارک رمضان تا پایان آن به صورت مداوم هر شب 45 دقیقه یا نیم ساعت مانده به اذان صبح اجرا می شود.در جریان اجرای این آیین شخص یا اشخاصی جهت بیدار کردن اهالی محل با به صدا درآوردن طبل و خواندن اشعاری در این خصوص که از سروده های عامیانه منطقه است مردم را جهت صرف سحری بیدار می نمایند. این کار اغلب توسط یک خواننده و یک طبل زن انجام می شود اما در برخی نقاط نیز یک نفر ضمن نواختن طبل، خود به خواندن اشعاری خاص درباره لزوم بیدار شدن برای خوردن سحری و گرفتن روزه اقدام می کند.«ای جنگلی گرازان- بی روچگ بی نمازان- تو وپتگی هماری!-ترس چه هدا نداری» یکی از نمونه های کهن اشعار خوانده شده در این آیین است. البته در حال حاضر درون مایه اشعار سحر بیشتر با مضمون مدح پیامبر و بزرگان دینی است.