نهج البلاغه علی(ع) پر است از بیانات نورانی این قرآن ناطق در خصوص ویژگی های قرآن کریم که برای نمونه در خطبه 198 در فرازهایی نسبت به قرآن می فرمایند: «قرآن نوری است که خاموشی ندارد، چراغی است که درخشندگی آن زوال نمی پذیرد، راهی است که رونده آن گمراه نگردد. شعله ای است که نور آن تاریک نشود، بنایی است که ستون های آن خراب نمی شود. شفا دهنده ای است که بیماری های وحشتناک را بزداید. قرآن چشمه های دانش و دریاهای علوم است. سرچشمه عدالت و نهر جاری عدل است. خدا قرآن را فرونشاننده عطش علمی دانشمندان، باران بهاری برای قلب فقیهان و راه گسترده و وسیع برای صالحان قرار داده است.»