حسین فرکی از چهره های قابل احترام این فوتبال است؛ مردی که در فولاد و سپاهان سختی های بسیاری را از سوی سکوها تحمل کرد و هر دو تیم را به قهرمانی لیگ برتر رساند. متاسفانه فضای سکوهای ایران، فضایی فرهنگی نیست و به همین دلیل بزرگ، حسین فرکی و مردانی مانند او را نمی پسندد.

حسین فرکی مردی است که روی اصول خود می ماند، اخلاق را قربانی نتیجه نمی کند و به فوتبال، فقط از زاویه فوتبال نگاه می کند. چنین مردی با چنین تفکری شاید در این فوتبال محکوم به خانه نشینی باشد؛ اما باز هم اصول خود را فدای مسائل پیش پا افتاده حاشیه ای نمی کند.

فرکی در این هفته یک درس بزرگ به فوتبال ایران داد. در روزهایی که برخی مربیان زیر پای همکارانشان پوست موز می اندازند تا میدان را برای کار خود خالی کنند، فرکی به مراسم معارفه علی دایی در باشگاه سایپا رفت و برای این اسطوره فوتبال ایران که روزی در تیم ملی شاگردش بود، آرزوی موفقیت کرد. این درس مهم فرکی و روح بزرگ او را هرگز فراموش نخواهیم کرد. کاش مردانی مثل فرکی همیشه در این فوتبال باشند و بدرخشند. البته فوتبالی که اکسیژن خود را از وحید هاشمیان و مردانی مانند او دریغ کرده، باید هم به مردی مثل فرکی دستور خانه نشینی بدهد. با این حال امیدواریم شرایط به گونه ای تغییر کند که مربیان اخلاقمدار، حرفه ای و کاربلد تمام اختیار فوتبال ما را در دست بگیرند.