«ذعلب یمانی» از امام علی(ع) پرسید: ای امیر مومنان آیا پروردگار خود را دیده ای؟ حضرت در پاسخ فرمود: آیا چیزی را که نبینم می پرستم؟ ذعلب گفت: چگونه او را می بینی؟ حضرت فرمود: دیده ها هرگز او را آشکار نمی بینند، اما دلها با ایمان درست او را درمی یابند. خدا به همه چیز نزدیک است نه آنکه به اشیاء چسبیده باشد، از همه چیز دور است نه آنکه از آنها بیگانه باشد، گوینده است نه با اندیشه و فکر، اراده کننده است، نه از روی آرزو و خواهش، سازنده است، نه با دست و پا، لطافت دارد نه آنکه پوشیده و مخفی باشد، بزرگ است نه با ستمکاری، بیناست نه با حواس ظاهری، مهربان است، نه با نازک دلی، سرها و چهره ها در برابر عظمت او به خا ک افتاده، و دلها از ترس او بی قرارند.(1)