لذت نوشتن رمان «محمد(ص)» در باره پیامبر اسلام هنوز فرو کش نکرده بود که فکر نوشتن رمان «قدیس» در باره علی(ع) ذهنم را مشغول کرد و چهار سال تمام در بند فکر کردن و خواندن در باره علی(ع) بودم. حتی اگر رمان «قدیس» را نمی نوشتم، باز خدا را شکر می کردم که توانسته بودم هرچه کتاب درست و حسابی در باره علی(ع) نوشته شده را بخوانم. کاری که در شرایط عادی کمتر به آن دست می زنیم.

تا پیش از آن نهج البلاغه برای امثال من کتابی بود که حتی یک بار هم آن را از اول تا انتهایش نخوانده بودم، اما نوشتن در باره علی(ع) وادارم کرد تا بیش از سه چهار بار نهج البلاغه را با دقت بخوانم و به بخش هایی از آن مراجعاتی مکرر داشته باشم.