آیا می شود قدری آرام بگیریم؟ این صدای دلنشین اوست که از پس تاریخ می آید. آیا می توانیم به سخن او گوش فرادهیم؟ این علی است که وصیتش را برای ما می خواند: «وعلیکم بالتواصل والتباذل» بر شما باد پیوند و بخشندگی. «وإیاکم والتدابر والتقاطع» و پرهیزتان می دهم از پشت به هم کردن و پیوند شکستن. آیا در خود شایستگی دریافت وصیت آخرین لحظه های علی(ع) را می بینیم؟ این علی(ع) است که نه فقط با فرزندان رشید و خاندانش، بلکه با هرکس که از پس قرن ها نوشته اش را دریابد، سخن می گوید. در این وصیت، امیر، ما را پس از پروای خدا، به نظم در کار فرا می خواند و سپس به بهسازی روابط درونی جامعه دستور می دهد. در نگاه او پیوند و دوستی درون جامعه اسلامی با همه اختلاف سلیقه ها، نه تنها در تعارض با ارزش ها نیست، بلکه در راستای هدف هاست. «نبینم که پس از من به جان مردم بیفتید و به بهانه حمله به امیر مومنان، خون مردم را بریزید» آیا می شود در ماه رحمت خدا، از شهید عدالت این ماه، درس گذشت و بزرگواری و پیوند و الفت بیاموزیم؟ و در مقابل نسخه واژگونه و کینه توزانه تکفیریان، نسخه راستین و زیبای اسلام رحمت و عدالت را به جهان بشناسانیم؟ به راستی که جامعه ما، امروز بیش از هر زمان دیگر، هم به عدالت علوی و هم به رحمت و رافت علوی نیاز دارد.