ایمان به آفریدگار جهان و اعتقاد به مسئولیت در پیشگاه مقدس اش ضامن تعالیم الهی و بازدارنده بشر از گناه و سیئات اخلاقی است به شرط آنکه افراد با ایمان همواره در یاد او باشند و از ذکرش غافل نشوند.یاد خدا از جمله عوامل رستگاری و سعادت انسان و یکی از عالی ترین اوصاف افراد با ایمان است و پیشوای گرامی اسلام آن را در ردیف بزرگترین سجایای انسانی به حساب آورده است. رسول گرامی اسلام(ص) فرمود در بین خصال پسندیده و فضایل اعمال سه عمل برتر و شریف تر است. اول آنکه درباره خودت نسبت به دیگران انصاف دهی، دوم آنکه اصل تعاون را برای خدا در مورد برادرانت رعایت نمایی و سوم آنکه در هر حال که هستی به یاد خدا باشی. ایمان همانند علم یک حالت روحی و یکی از شئون روانی است و براثر بی اعتنایی وغفلت، درخشندگی و فروغش کاهش می یابد. رفته رفته به خمودی می گراید و سرانجام فراموش می شود. از این رو باید افراد با ایمان یاد خدا را همواره در ضمیر خود زنده نگه دارند و او را حاضر و ناظر بدانند و در هیچ حال مسئولیت خود را فراموش نکنند، چه در این صورت است که می توانند از اسارت هوای نفس رهایی یابند.