«قطبی شدن» قدرت به عنوان یک چارچوب مفهومی برای تفسیر ساختار سیاست بین الملل تنها بعد از جنگ دوم جهانی و در متن جنگ سرد میان بلوک شرق و غرب وارد ادبیات روابط بین الملل شد. آن گونه که «بری بوزان» روایت می کند، حتی صدها سال قبل از جنگ دوم جهانی که سیاست بین الملل نقش آفرینی چهار قدرت بزرگ اروپایی را تجربه می کرد، مفهوم قطبی شدن قدرت کاربردی نداشته است. مفهوم قطبی شدن به بیان بوزان حاصل ایده «دو قدرت بزرگ» سیاست بین الملل در جنگ سرد یعنی ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی بود. در جنگ سرد وقتی که «ساختار دوقطبی قدرت» مفهوم رایج متون دانشگاهی و رسانه ها شد، تامل درباره سایر ساختارهای قدرت در گذشته و آینده شروع شد و درنتیجه مفاهیم ساختار «چندقطبی» و «تک قطبی» سیاست بین الملل مورد توجه اندیشه ورزان قرار گرفت.