به نظر می رسد همه چیز برای شعار رییس جمهور درباره تیم ملی فوتبال ایران در حال تحقق است: هشتاد میلیون ایرانی، یک تیم ملی و یک قلب. فوتبال ایران آرام آرام در مسیر توسعه سازمان یافته قرار می گیرد و این خبر خوبی برای ورزش ایران است: فوتبالی که به بی برنامگی عادت کرده بود و روزمرگی، یکی از شاخصه های آن شده بود. یک یادگاری بزرگ برای فوتبال ایران مانده است: ساختمان مرکزی PEC یا همان دپارتمان فنی و تکنیکال تیم های ملی که به «سازمان تیم های ملی» تعبیر شده است. برای نخستین بار تیم های ملی فوتبال ایران دیگر «جزیره ای» اداره نمی شوند و تیم های پایه، امید و بزرگسال در دو بخش آقا و خانم، زیرنظر سرمربی تیم ملی فعالیت خواهند کرد، اتاق های مخصوص به خود دارند، ساعات بسیاری را در این مرکز خواهند گذراند و از همه مهم تر به کی روش گزارش کار خواهند داد. می توان این نوع از مدیریت را در فوتبال ایران، انقلاب نامید. حالا همه تیم های ملی در فوتبال ایران با یک استراتژی هدفمند، با ارتباط مستقیم و در یک مسیر مشخص راه توسعه را در پیش می گیرند. قدم بعدی قطعا تهیه امکانات لازم برای این ساختمان است: ساختمانی که می خواهد مرجع اصلی تیم های ملی فوتبال ایران باشد. افتتاح این ساختمان را باید به فال نیک گرفت. دوران جدیدی برای فوتبال ایران در انتظار است. دورانی درخشان که با نظم، دیسیپلین و هدایت کی روش می تواند به تقویت زیرساخت های فوتبال ایران منجر شود. خروجی این اتفاق بزرگ این است که دیگر نگرانی از بابت آماده سازی علمی و به روز جهان در تیم های ملی مان نخواهیم داشت و بازیکنان در بهترین شرایط برای مسابقات پیش رو آماده می شوند: صعود به مراحل بالاتر جام جهانی و حضور تیم ملی امید در المپیک، آرزویی که محقق شدنش دور از دسترس نیست.