به نظر من، مهم ترین تغییر کلیدی و در نخستین گام ارتقای جایگاه منزلتی و عملکردی دستگاه رسمی تعلیم و تربیت رسمی کشور است. این ارتقا باید در دو حیطه قانون گذاری (مجلس) و سیاست گذاری و اجرا (دولت) صورت گیرد.

چالش اصلی پیش روی آموزش وپرورش ضعف و نارسایی فرایند یاددهی- یادگیری است که عناصر و مولفه های آن (معلم، کلاس، ضوابط و مقررات، تجهیزات و امکانات) به تناسب انتظار از یک آموزش وپرورش تحول گرا، از صلاحیت و توانایی کافی برخوردار نیستند. این ناتوانی به ضعف بنیه ساختاری آموزش وپرورش برمی گردد و هر اقدام برای رفع آن مستلزم بازبینی در نگرش ها، قوانین و سیاست های حاکم بر دستگاه رسمی تعلیم و تربیت کشور است. راه حل بنیادی نیز یک راه حل فرادستگاهی است.