دیروز یک رومانیایی دیدیم که در فرانسه زندگی می کرد و خودش را پهن کرده بود روی بالکن داشت آفتاب می گرفت و لیموناد می خورد و تا فهمید ما ایرانی هستیم، گفت: من طرفدار احمدی نژاد هستم.

ما گفتیم: آن مرد که تو طرفدارش بودی رفت.

گفت: خوش به حالتان احمدی نژاد دارید.

گفتیم شوخی می کنی؟ اما شوخی نمی کرد و واقعا حسودی اش می شد. ما گفتیم واقعا زودتر گفته بودی می فرستادیمش برای خودت.

رومانیایی گفت: احمدی نژاد مرد خیلی بزرگی بود و خیلی جیگر داشت؛ چون علیه آمریکا و اسرائیل حرف می زد.

ما گفتیم شوخی می کنی و دوربین مخفی است؟

گفت: هرکسی جرئت ندارد در دل اسرائیل و آمریکا برود، او یک اسطوره است.

ما گفتیم حق داری؛ ولی عیبش این بود دکتر روی دوش ما ایستاده بود.

رومانیایی گفت کارهای بزرگ هزینه دارد و آدم های کوچک از بین می روند.

بعد وقتی دید ما از حرف هاش جا خوردیم، گفت: نترس عمو. من نه طرفدار احمدی نژادم، نه دشمن اسرائیل.

گفتم: واسه یکی مثل شما دعوای قدرت در جهان، مثل شرط بندی روی یک دعوای خیابانی است.

کتکش را یکی دیگر می خورد، لباس یکی دیگر پاره می شود، شیشه یکی دیگر می شکند و بعد هم ما باید با تی و جارو بیفتیم به جان خیابان و خرده شیشه و... را پاک کنیم. شما هم که یا باختی یا بردی، نوشابه ات را خوردی و می روی خانه دوش می گیری.

آقاهه گفت: شما هم خیلی حساسی ها.

گفتم: بله. از بس حساسم مدام جوش می زنم.