برادرم خسرو در کنار ضعف های محدودی که دارد، اما از چند جهت ویژگی های یک فیلم استاندارد را دارد که به آن اشاره می شود. نخست این که روایت داستان گرچه پیچیدگی خاصی ندارد، اما آدم های داستان را به کرات و هر روز پیرامون خود می بینیم؛ به جرات می توان گفت مابه ازای شخصیت خسرو، ناصر، میترا و شخصیت نوجوان فیلم شایان را در خانه یا محل کارمان داریم. آدم های صاف و اتو کشیده ای با مشاغل مهم که پز روشنفکری دارند، اما در خفا از بیماری (خودشیفتگی) رنج می برند و چه بسا آدم هایی مثل خسرو که شاید دایی و عموی هریک از ما باشند و با شیرین کاری هر از گاه خود دل ما را شاد می کنند؛ یا زن برادری همچون میترا که با انعطاف