بسیاری از نظریه های جدید رشد بر این ایده های چهارگانه مطرح شده بنا شده اند. مثلا رویکردهای رفتارگرایی، بر راه هایی که محیط رفتار کودک را به سمت نتایج مطلوب شکل می دهد تاکید می کنند. نظریه های یادگیری اجتماعی بر یادگیری توسط تجربه، به ویژه از طریق تقلید تاکید می کنند. نقش کودک در رشدش، توسط نظریه های سازنده گرایی مانند نظریه مرحله ای پیاژه مشخص شده است. همچنین تعاملات بین کودک و محیط در نظریه های سازنده گرایی اجتماعی مورد تاکید قرار گرفته است. نظریه های سازنده گرایی اجتماعی، رشد را به عنوان درگیری در فرآیندهای اجتماعی ارتباطات، تدریس و یادگیری می بینند نه فقط تعامل شخصی کودک با محیطش.