امضای قرارداد توسعه فاز 11 پارس جنوبی به عنوان آخرین فاز باقی مانده از این میدان عظیم گازی میان شرکت ملی نفت ایران و کنسرسیومی شامل توتال فرانسه، CNCP چین و شرکت ایرانی پتروپارس با سرمایه گذاری تقریبی پنج میلیارد دلار که در هفته اخیر و با حضور مقامات ارشد کشورهای ایران، فرانسه و چین انجام شد، اقدامی بسیار مهم و شایان توجه است. اهمیت این قرارداد صرفا به دلیل اینکه این قرارداد، اولین قرارداد بزرگ بین المللی پسابرجام است نیست؛ بلکه امضای این قرارداد بیش از آنکه از لحاظ «سیاست داخلی»، ارزش مادی قرارداد یا روشن شدن تکلیف آخرین فاز باقی مانده پارس جنوبی اهمیت داشته باشد، از منظر «دیپلماتیک» و «سیاست