برای رسیدن به توافق در غرب پاسیفیک یک «توافق موقت» باثبات و پایدار در میان تمام طرف های مربوطه مورد نیاز است؛ توافقی که بر خویشتن داری متقابل در بیان حاکمیت بومی یا حقوق خاص و فرآیندهای موثر و مسالمت آمیز برای حل وفصل یا پرداختن به این حوادث مبتنی است. چنین درک و توافقی باید به شکلی ایده آل مشتمل بر چند عنصر باشد. اول، گذار از رقابت و مانور نظامی و شبه نظامی با تاکید بر دیپلماسی، عمدتا از طریق مجموعه ای از ادراکات- توافقات موقت (یعنی کوتاه – میان مدت) در میان مدعیان و میان پکن و واشنگتن با توجه به سطح و انواع نظامی گری و عدم استفاده از زور. در این منطقه هر کشوری ادعاهای حاکمیتی بر مناطقی از دریای چین جنوبی یا شرقی دارد و باید در این مورد به توافق دست یابند تا بحران به پایان خود نزدیک شود.