روزنامه دولت در توجیه عدم انتشار مفاد قرارداد 20 ساله و 4/8 میلیارد دلاری با شرکت فرانسوی توتال می گوید این عرف جهانی است.

روزنامه ایران نوشت: جزئیات قراردادهای نفتی مطابق با عرف جهانی محرمانه است و علنی کردن جزئیات آن منافع ملی را به خطر می اندازد.

ایران می افزاید: انتشار جزئیات قرارداد نفتی، موجب کاهش قدرت چانه زنی در قراردادهای دیگر می شود. اطلاعات همان قدرت است و در صورت انتشار، رقبا علیه ما استفاده می کنند.

این استدلال در حالی است که اولا ایجاد تاریکخانه های نفتی، موجب مبادله رشوه های سنگین در قراردادهای آلوده ای مانند قرارداد قبلی توتال، استات اویل و کرسنت شد و به خسارت 18 میلیارد دلاری در قرارداد کرسنت انجامید.

ثانیا همین پنهانکاری از نوع کرسنتی و فروش گاز با قیمت پایین - و نه حفظ اسرار که در جای خود منطق معقولی است- موجب شد بعدها خریداران دیگر گاز ما نظیر ترکیه، از ما طلبکار شوند.

ثالثا اگر بنابر حفظ منافع ملی است، چگونه است که وزارت نفت با شریک رقیب ما در حوزه مشترک گاز پارس جنوبی قرارداد می بندد. آیا توتال به عنوان شریک رقیب قطری ما می تواند هم به نفع ما در این حوزه کار کند و هم به نفع رقیب ما؟!

نکته جالب این که توتال به واسطه همین قرارداد با ایران، راه یک قرارداد بزرگتر 25 ساله با قطر را هموار کرد. در واقع قرارداد با ما، بهانه و ابزار چانه زنی بهتر با قطر بوده است!

پاتریک پویان مدیرعامل شرکت توتال در گفت وگو با رویتر اعلام کرده است: انعقاد قرارداد با ایران، با موافقت قطر صورت گرفت و من در سفری که به دوحه قطر داشتم، این موضوع را با مقامات قطری مطرح کردم و آنان نیز موافقت خود را اعلام کردند.